Rusya Federasyonu’nda ki ürünlerin üreticileri / satıcıları ve tüketiciler arasındaki ilişkileri düzenleyen prosedürdür. Uyum doğrulamasının yasal dayanağı sürekli olarak gelişmekte ve bugün her ürün (hizmet) Rusya pazarında olmayı hedefleyen karmaşık bir kurallar sistemi ile karşı karşıyayız.
Bu sistemin tüm ayrıntılarına girmeden, uygunluğun doğrulanması için önemli olan bazı genel kavramları (sertifikasyon) geçirmek istiyoruz.
Ekonomik reformların başlangıcında, 1992’de Rusya Federasyonu hükümeti “tüketici haklarının korunması” üzerine bir yasa kabul etti ve hükümet, sertifikaya tabi ürünlerin ve hizmetlerin bir listesini yayınlamakla yükümlü bulundu. 2002 sonuna kadar “Standartlaştırmaya ilişkin”, “Ürünlerin ve hizmetlerin sertifikalandırılmasına ilişkin”, “Halkın sağlık ve epidemiyolojik güvenliğine ilişkin”, “Kalite ve kalite standartları” gibi sürekli düzenlenen ve değiştirilen bir takım kanun ve ekler gıda ürünlerinin güvenliği “girildi. Son olarak, 27.12.2002 tarihli “Teknik Düzenleme” Federal Yasası kabul edildi.
Teknik şartnamenin amacı, piyasadaki ticari malların serbest dolaşımı ile vatandaşların yaşam, sağlık ve mülkiyet güvenliği, çevre güvenliği, hayvan ve bitki korunumunun diğer tarafı arasında makul bir denge kurmaktır. yeni yasanın normatif temelinde, zarar riskinin derecesini göz önüne alarak, farklı ürün grupları için güvenlik sağlayan minimum şartları içeren “Teknik Özellikler” oluşturacaktır. Başka bir deyişle, devlet şu andan itibaren ürünlerin yalnızca güvenliğini garanti edecek, bu güvenlik standartları herkes için zorunlu olacak. Ulusal standartlar da dahil olmak üzere diğer tüm standartlar talep üzerine sağlanacaktır. Düşük kalite üretmek herkes için geçerli değildir ve serbest piyasa koşullarında, herkes “Teknik Şartnameler” kapsamı dışındaysa bile uygunluk belgesi almaya çalışacaktır.